Unutmak Nimet Mi Nikmet Mi ?

Çözebilen varsa beri gelsin. Gerçi bunu çözmeden önce ilk başta unutmanın gerçekliği konusu çözülmeli sanırım. Unutma gerçekleşir mi bi bünyede? Sadece üstü mü örtülür yoksa ?

Neyse başlayalım bakalım. Uçuşa geçiyoruz hazır mısınız ?
[soundcloud url=”http://api.soundcloud.com/tracks/16457263″ params=”” width=” 100%” height=”166″ iframe=”true” /] Şarkıyı başlatıp okumaya devam edin bakalım.

Unutma konusunu geçelim. Diyelim ki unutma var evet.

Ama bu bi nimet midir nikmet midir?

Nikmet: Nimetin tersin. yani azap, acı vs anlamlarına gelmekte.

Sanırım nimettir. Yani emin olmamakla birlikte %51 diyeyim hadi. Zira bazı konular var ki her an canını acıtıyor. Bu konuları bilinçin derinliklerine itebilmek büyük maharet. Zor mu zor ama.

Bazı konuları da unutmak kötü oluyor. Eğitim, dil vs konularında mesela. O konuları unutmamak lazım.

Mesela bir hafız kuranı ezberledikten yıllar sonra unutsa ….

o da onun için acı bir durum olurdu.

Karşılaştırırsak ama bence diyeyim güzel bir eylem unutmak.

Millet hep geçmişe takılı kaldığından dolayı acı çekmiyor mu zaten. Sevmiş bi kızı çocuk, olmuş olmamış yıllar geçmiş gitmiş, hala ah ulan ah diyorsa sıkıntı oluyor işte.

Hiç bir ekstıra özelliği olmamasına rağmen, defalarca seni ağlattığı halde üzülüyosun yanında olmadığı için.

Sıkıntı bu sanırım. Ben de kısmen bu durumdayım. Çoğu şeyi unutamıyorum. Unutamadığımdan dolayı acı çekiyorum. Ya da gelecek hakkında bişeyler yapamıyorum, sebebi de geçmişteki yaşantılar oluyor. Geleceğe ket vuruyorum. Hem de ne ket. (aduket yazacaktım, iğrençleşmemek adına yazmadım. Bak yazmadım he)

Bu sefer gelecek geliyor, yapamadıkların da sırtındaki yük çuvalına ekleniyor, belin bükülüyor, sırtın ağrıyor, en acısı da gücün kalmıyor.

Şarkıdaki gibi olsa ya. Beylerbeyinde balığın dibine vurduktan sonra hafif yağan yağmurun altında, denizin kenarından kenarından, çınaraltına gidebilsek, gidebilsek de denize sıfır masa boş olsa, oraya oturana kadar haddini bilmez biri oraya oturmasa, oturduktan bi saat sonra simit satan adam gelse 2 simit söylesek, dumanı üzerinde çay gelse, boğazın altından içimize çeksek denizle çayı…

Bunu unutmayalım tabi. Ama öyle anlar da varki içine dert olur boğazına oturur kalır.

İlk gördüğün an mesela. Birlikte yürüdüğün an. Hatta koştuğun an :) :(

Düşün bunları da unutma da hayatın zehir olsun, içtiğin çay boğazında kalsın…

Gerçi çay da yok şuan da neyse. O derece kötü halim.

Neyse olay bu gibi bişey. Nimet midir nikmet midir bilemiyorum.

Düşünmek de istemiyorum.

Hele böyle bi konu, yazmak dahi istemiyorum…

Sizde okumuş olun ama.

Saygı sevgi….

“Unutursun! ” deyişine

unutmak, yıldızların ciğerine saplanan
bir lâle yaprağına gömmektir sevgiliyi
unutmak, bir kaktüsün küllerinde ansızın
alevli bir tapınak eylemektir sevgiyi
unutmak, semendere zehir sunmaktır, gülüm
taş dolu yüreklerin lügatinde bulursun
unutmak, sessizliğe yine kanmaktır, gülüm
unutulursa şair, sen de unutulursun

bir dağın bir kuyuya tıhum ektiği yerde
balığın yüzgecinden irin döktüğü yerde
kralın, kölelerin emrinde yürüdüğü
geminin bir köpükte okyanus aradığı
ay’ın arzı terkedip gökte durduğu ândaa
serseri bir kurşunun ay’ı vurduğu ânda
başını ellerinin arasına al ve dur
işte o lahza gülüm, bu can seni unutur

unutmak, bir saatin kırılan camlarında
zamanı çürüterek öldürmektir sevgiyi
unutmak, bayramlığı giydirilen çocuğun
aldatılan göğsünde vurmaktır sevgiliyi
unutmak, bir ülkenin tozlu kaldırımlarında
taşlara boğdurmaktır yağız atlı yiğidi
unutmak, susturmaktır yolların ayrımında
şairlere can veren muhteşem bir ağıdı
unutmak, koparmaktır çiçekleri dalından
sisli bir yalnızlığın ekseninde bulursun
unutmak, ayırmaktır arıları balından
unutulursa şair, sen de unutulursun

Nurullah Genç