Yolun Sonu

02:35
16.07.2020
“Karanlık bir gece yol görünmüyor” diye başladığım kaçıncı karalama bu acaba.
Karanlık bir gece yol görünmüyor ama yolun sonu görünüyor. Geçtim dünya üzerinden, ömür bir nefes derinden, bak feleğin çemberinden yolun sonu görünüyor. Herkes için aynı son sanırım. Yol farklı oluyor ancak son aynı. Ne kadar da garip değil mi? Halbuki farklı yollar farklı sonlara ulaştırır dersin ama değil. Kimileri dikenlerin üstünde yürüyerek varıyor sona kimileri bahar bahçe. Gerçi son aynı olduktan sonra hangi yolda olduğunun ne önemi var ki. Belki de vardır bilmiyorum.
Konuşmayı seven biri değilim genelde kendi kafasında kendi ile konuşan biriyim. Ama orada da o kadar çok konuşuyorum ki. Hiç susmuyorum! Haliyle uyuyamıyorsun bu kadar ses olunca kafanda. Hayallerimi anlatıyorum kendime yitirilmiş olanları, sevgimi, nefretimi, kaybettiğim zamanı… Düşünmek diyorlar kendi kafasında konuşma durumuna. Çok düşünmek ne kadar zararlı halbuki. İnsanoğlu işte ne zararlıysa onu seviyor.
Dünya böyle böyle geçiyor işte. Ölene kadar yaşıyorsun. İçeriği de şansına artık. Dedim ya bazısına bahar bahçe bazısına dikenli yol. Bir şekilde bitiyor ama merak etmeyin. Her şey bitiyor. Umut da bitiyor hayal de hedef de hayat da. Aklınıza ne geliyorsa artık.
Nasip.
Dünyada tükenmez murat var imiş
Ne alanı gördüm ne murat gördüm
Meşakkatin adın murat koymuşlar
Dünyada ne lezzet ne bir tat gördüm
Ölüm var dünyada yok imiş murat
Günbegün artıyor türlü meşakkat
Kalmamış dünyada ehl-i kanaat
İnsanlar içinde çok fesat gördüm
Var mıdır dünyaya gelip de kalan
Gülüp baştanbaşa muradın alan
Muradı maksudu hepisi yalan
Ölümlü dünyada hakikat gördüm
Nuşveran’ı adil nerede tahtı
Süleyman mührünü kime bıraktı
Resul-ü Ekrem’in kanunu haktı
Her ömrün sonunda bir feryat gördüm
Dönüyor bir dolap çarkı belirsiz
Çağlayan bir su var arkı belirsiz
Veysel neler satar narhı belirsiz
Ne müşteri gördüm ne hesap gördüm…