Sevdamızı Haykırmaya

Saat olmuş 03:44 . Bana yine hüsran bana yine hasret var dediği gibi şarkıda. Bizim kafa yine garipleşti. Uyku sistemim bozuldu. Hayata bakışım buğulandı. İnsanlara güvenim azaldı. Olumsuz yazılar yazmaya başladım yine. Bi avuç takipçim var zaten onlarda bu yazı duygusundan sıkılacaklar yakında. Diyecekler ki: “ulan yine yazmıştır bi melankolik içerik” okumaya gerek yok diyeceklerdir.

Bu tarz bloglarda kesinlikle kendinizi küçük düşürmeyin derler. Hani öyle bi yazın ki okuyan way bee falan desin. Ama ne gerek var ki bunlara. Kaldı ki takip eden de ya tanıyo ya tanımaya çalışıyo.

Bazıları var bi daha bir garip. Herşeyden kendilerine pay çıkartan güruh. Bişey yazsam bunu bana mı yazdın bişey desem bana mı dedinciler. Beni kendimden bile fazla önemseyenler var. Gerek yok ama boşverin.

En sevindiğim şey şu ki Allah’tan hit kaygım falan yok. Sitemde ziyaretçi sayacı yok. Kişisel blog ayağına açılıyo sonra da acaba kaç kişi girdi yeaa diye devam ediyo bazıları. İyiki onlardan biri değilim. Ayrıca arama motoru optimizasyonu yapmam. Hatta şimdi sosyal medya optimizasyonu çıkmış. Ondan da anlamam. Bi sayfa var face de orada bu yazılan yazıları paylaşıyorum tek. Onda bile sayfayı açtıktan yaklaşık 1 dakika sonra : “kendini beğendirme çabasına başlamışsın bu hiç iyi değil” eleştirisi aldım.

Halbuki yazıları az çok okuyan kişiler anlar ki kimseye bişey beğendirme lüksüm de çabam da yok. Ama meseleler tabi kişilere farklı yansıyabiliyor neyse artık.

Halimiz içler acısı anlayacağınız.

Neyseki kimseyi umursamayarak içimi döktüğüm bloğum var ! (bu amaçla kurulan ama hiç amacına hizmet etmeyen bi blog)

Akşam bu fetih filmine gittim. Onda da Ulubatlıyı ön plana çıkartmışlar. Karı kız kovalıyo o da sürekli. Başarılı bi film olmuş gerçekten. Sonunda İstanbul fethediliyor. Rahat olabilirsiniz.

Dışarıda yaklaşık bi yarım saat ankara soğuğu çektikten sonra içime, eve geldim. Ve çay demledim. Saat oldu şuan 04:00 . dünya hayatı böyle işte. Oyun ve oyanlanmadan ibaret. Kurtulamadık gitti.

Akif gibi bende : “çek de yükümün kör düğüm olmuş bağını” diyeceğim en son. Sahi öyle mi diyordu. Hatırlamıyorum onu da. Beynim de sulanmaya başlamışken uyumalıyım. Ama biraz daha bekleyip tabii ki. Sabah olmakta…

Artık bu şekilde yazacağım yazı. Kimse beğenmeyebilir. Amacına hizmet etsin en azından blog. Kategori ismimde ondandır ki boş konuşma.

Bu kadar eğlence yeter. Çok güzel yazılarla devam edeceğim yakında. Herşey çok güzel olacak. 3 yıl sonra zengin biri olunca para ile sekreter kıza yazdıracam bloğu. Yaz kızım diyecem. O günler de gelecek. Herşey çok güzel olacak. Kalmasa da albenisi…