Ramazan ayı da geldi çattı. Bir süredir yazı yazamıyordum. Bundan dolayı üzgünüm lakin böyle gerekiyordu. Beklediğiniz için sabrınız için teşekkürler. Kesintisiz şekilde devam edeceğiz hatta ilerleyen sürelerde çok daha yoğun şekilde devam edeceğiz bunun sürprizini verebilirim (tabi sevenler için)
İçinizden şu geçebilir. Madem sevmiyo neden buraya girip yazını okusun ki ?
Bu soruya şöyle cevap vereyim. Belki sevip okuyandan daha çok sevmeyip okuyan vardır. Abartmıyorum da.
Neyse yapacak bişey yok. Konumuza dönelim.
Ramazan geldi lakin buruk şekilde devam ediyor. Kişisel sıkıntılarımız hepimizin var ama ondan ziyade daha büyük sıkıntılar başımızda dolanmakta.
En yakınından Suriye’deki olaylar.
İç acıtan şekilde devam ediyor. günde 50 den fazla insan öldürülüyor orada. Müslüman olduğu için belki de.
Ramazan ayı da oruç ayı. Oradaki insanlar nasıl oruç tutuyorlar, nasıl sahur yapıyorlar, nasıl iftar yapıyorlar düşündükçe içinden çıkılmaz bir hâl alıyor.
Sadece Suriye değil dert kaynağı. Nerde islam coğrafyası var orada bir zulüm var.
Çok rahat yaşıyoruz biz. Yemek beğenmiyoruz.
Neyse iç karartmak istemiyorum ama içimden de şu söz gitmiyor: “elimden gelse tüm müslümanların kalbine ızdırap ekerdim” kim söylediği önemli değil ama söz çok önemli.
Bu hissizlikle cemiyyet yaşar derlerse pek yanlış
Bir millet göster ölmüş maneviyatıyla, sağ kalmış
Bi de işin bu yanı var işte. Çok es geçmemek lazım. Hemde hususiyle böyle bir ayda dualarımızı (fiili & kavli) eksik etmeyelim. kendimiz için istediğimizi kardeşlerimiz için isteyelim.
Hepinize hayırlı ramazanlar.
