Not Düşelim Kaybolmasın

Hayırlı geceler. Yazmaya ne halim ne gücüm var. Lakin yazmadan edemeyeceğim bi konu var. En azından ölümün ne zaman geleceğini bilmiyoruz, yazmadan ölmeyim istedim. Bir insandan bahsedeceğim size..

Zor zamanlarda yaşıyoruz. Zor zamanlar da geçirdik. Dosdoğru durabilmek çok güç. Hatta “emrolunduğun gibi dosdoğru” ol emri saçlarımıza aklar düşürdü. Allah ayağımızı kaydırmasın. Neyse

Bir insandan bahsedeyim size, hayatın sillesini yemiş, derinlerine kadar hissetmiş bir insan. Dışta bu zorlukların hepsini göğüsleyecek gibi dursa da kalbinde ağrısını sızısını çeken bir insan.

Gençlik döneminde hayatın getirdiği, çevrenin de etkisi ile yanlışa düşmüş olabilir. Sonraki süreçte de düşecek olabilir. İnsanlığından kaybetmediği için imrenmiyorum değil.

Evlilik sürecinde de çok zorluklar çekti kendisi. Daha sonra çocuğu oldu ve onunla da imtihan oldu. Çok sevdiği, yolunu beklediği çocuğu doğumundan hemen sonra tabir-i diğerle el kadar iken ameliyat masalarına yattı. Hastane kokusu kalbe zarar, bilen bilir. O zorlukları da aştı. İmtihan bu da diyerek. Allah sevdiğimle beni sınıyor diyerek imtihanı da geçti. Ve çocuğu şimdi sağ salim büyümekte.

Bir insanın her zaman iyilik düşünmesi zordur, hatta çok da sorun yaşamıştır belki o iyilik mantığından. Ama olsun deyip devam etmiştir gördüğüm kadarıyla.

Bişeyleri anlatmak için yazmıyorum bu yazıyı. Dedim ya ne yazmaya gücüm var ne isteğim. Allah biliyor, kulları da şehadet etsin diye yazıyorum.

Zor zamanda hep yanımda olduğu için yazıyorum.

Allah da onun zor zamanlarında yanında olsun diye dua niyetine yazıyorum.

Kendisini, ev hanesini, bizleri de cehennem ateşinden korusun rabbim. Rızasına mazhar bir kul olmayı nasip etsin.

İnsanın abisinin olması çok güzel bi duygu.

Yazı da şehadet etsin…