Mükemmeliyetçi Olmak Çözüm Değil

Ben de garip bi duygu var size bundan bahsetmek istedim. Mesela bu yazının başlığını bi 5 dakika düşündüm. Konuya giriş cümlesini en az 5 defa yazıp sildim. Sıkıntı işte bu. Ben aslında bu sorunu çözmek için açmıştım bu blogu. Yani çok düşünmeden, aklıma ne gelirse yapayım (yazayım) rahatlayım bu şekilde. Ama gelinen duruma şahitsiniz. O rahat durumdan ne hale geldik. Artık bi başlık için 5 dakika düşünüyorum.

Aslında çok rahat biri olarak görülürüm ben. Tanıyanlar mutlaka öyle görüyorlardır. Aslında değilim. Davranış bazında belki rahatım ama düşünce anlamında çok sancı çekiyorum. Çoğu konuyu kafamda eveliyorum geveliyorum düşünüyorum düşünüyorum… Sen zannediyosun ki bu çok rahat halbuki senin çektiğin sıkıntıyı aklımda elli defa çekiyorum belki. Düşüncenin bedene verdiği rahatsızlık konusunu açmayacağım bile.

Gelelim olaya. Yazı yazmam bundan dolayı seyrekleşiyor işte. Her aklıma geleni yazamıyorum ki. Düşüneceğim düşüneceğim ki yazayım bişeyler. Bi çok konuda yazı yazıp sildiğimin farkında değilsiniz en azından.

Neyse bu hale nası geldik ona bakalım. Çok fazla şey görüyoruz. Aynı anda binlerce konu duyuyoruz. Hele ki sosyal belalar yüzünden bilgi saldırısı altındayız. Sıkıntı şu ki herşeyden kırıntılar halinde bilgi alıyoruz biliyor zannediyoruz, aslında bilmiyoruz. Biliyomuş gibi zannettirmesi güzel ama.

Twitter var mesela. Ben 180 kişiyi takip ediyormuşum. anlık 20 kişi onlayn olsa. 20 farklı kaynaktan bilgi geliyor o anda. biri ataistlerden bahsediyor birisi Allahdan. biri karnım aç diyor biri çektiği fotoyu paylaşıyor. Hepsine dahil oluyoruz bi ze. ataist deyince aklımızdan bin tane şey geçiyor karnı aç olanı duyunca hormon bezleri salgılıyor acıkıyosun da bi yandan.

Sürekli bilgi bilgi bilgi… Sonra yakıyosun işte civatayı. demin bakıyorum bi yandan kitap siparişi veriyormuşum. Bi yandan bi yazı okuyorum. o yazıdan bi linke tıklamış video izliyorum. aradan yarım saat geçiyo ben nerdeyim diyorum artık. Sipariş verdiğimi unutmuşum bile. Yazı yazarken bile. bi yandan kola içiyorum. klavye kucağımda, arkama yaslanmışım, gözlerim kapalı yazı yazıyorum. arada göz ucu ile olayı çözümlemeye çalısıyorum. bi yandan tv de tartışma programı var ve 5-6 kişinin genetik konusundaki tartışmasını izliyorum. Hiç alanım olmadığı halde..

Bu tarz çevreden gelen bilgi bombardımanı bize mükemmeliyetçilik olarak dönüyor. Daha iyisini görüyoruz en azından. Bi çok konuyu şu blog yüzünden yazamadığımı bilmiyorsunuz bile belki. Bakıyorum blog konusunda ya da başka konularda gerçekten çok iyi içerik var. İçimden diyorum ki hee tamam benim yazmama gerek yok. Yeltenemiyorum bile. Geçenlerde iyice sinirlendim. Dil devrimi ile alakalı 3-4 gün kafamda taslak kurdum yazı için. Güzel argümanları not aldım. Kafamda çizdim yazıyı. O kadar ilginç ki işte. Bilgisayarın başına oturdum. standart sekmelerimi açtım. bi de ne göreyim dil devrimi ile alakalı yazı yazılmış. Hay Allah dedim okudum. Sonra da kendim yazmadım. Çünkü yeteri kadar iyi içerik vardı. Şimdi diyeceksiniz ki yeteri kadar iyi içerik olmayan ne var ki internet aleminde? Bilmiyorum. Neyse ne ayrıca da. Eski haline dönmesi adına bişeyler yapmaya çabalayacağım.

Hatta bi çok şey konusunda çabalayacağım artık. Bana yine hüsran bana yine hasret var demeyeceğim en azından.

Ha bu arada mükemmeliyetçi olmak iyi değil. Olmayın emi…