Zor zanaattır bu. bakmayın insanlara ! biz insanız dediklerine. vasıflardan bahsediyorum . hayvani vasıflar, insani vasıflar. Dikkat edelim bi kendimize. hayvani vasıflarımız hangileri insani vasıflarımız hangileri ? Dedim ya zor zanaattır insan olabilmek ve öyle kalabilmek…
Zor zamanlar yaşıyoruz ya da diğer bi tabirle : birlik ve beraberliğe en çok ihtiyaç duyduğumuz şu zamanlarda ! herşey daha zor. yardımlaşma imiş yok fedakarlık imiş ya da bu tarz vasıflar. o kadar geri plana attık ki farkında değiliz insan olduğumuzun.
Çıkar ilişkileri artık en önemli referansımız. Gözümüz açılıyor menfaat ile kapanıyor menfaat ile.
Ama insan olmak o kadar zor ki.
Zor duruma düşmek ! elinden tutana acaba bana ne yapacak diye bakmak ilk ! güvenmemek !
Geçen günlerde bi yazı ile karşılaştım. sıkıntılı bir insanın yazdığı bir yazı ile. O kişi bu siteyi bilmeeceğinden dolayı anlatmamda zarar olmadığını düşünüyorum.
Babası kanser olan ve bi çok anlamda sıkıntı yaşayan bir insan. sadece ailesine kendi maaşı ile bakan, kardeşi üniversite okumakta zorlanan, harcını yatıramayan vs vs
Tabi normal insanlar gibi bende etraftan yardım topladım ve bi kaç ay tedavi masraflarına yetecek bi miktar ona göndereceğim ve konustum o kişi ile.
Ayrıntıya girmeyeceğim ama insan olduğumu hatırladım. mahçup oldu o kişi ve ben daha mahçup oldum ona yardım eli uzatamadığımız kişi.
Utanıyorum hesap numarasını verirken dedi ben bin kere utandım insanlığımdan,insanlığımızdan.
Nerden nereye geldik .
Bu sadece yaşadığım bi örnek her gün binlerce örnek yaşanmakta bu ülkede.
Burada depremden kurtulup soğuktan donarak ölen çocuk var !
Yazıktır, günahtır. tutmak lazım ellerinden demeyenler var daha acısı !
Ne zaman kaybettik ki bu yetimizi !
Ne yapacağım bilemiyorum ama halimiz içler acısı.
biri bişey demişti: Kurtulmak için kurtarmak lazım diye.
Ne kadar da ihtiyacımız var bu duruma.
Utanmak lazım arada insanlığımızdan da. elinden tuttuğumuz insanlar bile utanırken, nasıl hala o bataklıkta ve biz bu zamana kadar neden elinden tutamadık diye daha da utanmalıyız.
Burdan başlayabiliriz belki düzelmeye kim bilir.
Saygılar sevgiler. . .
:(( cok haklisiniz.. maalesef bir cok degerlerimizi yitirmis durumdayiz..
bazı insanlar o kadar gururludur ki, karnı aç olsa bile ödün vermez gururundan, gider para bulur /kazanır senden bişey istemez, böyle birini tanıyorum, o kadar çok iyi tanıyorum ki, sanırım o ben oluyorum, derlerya hani ön yargıyı yıkmak atomu parçalamaktan daha zordur diye, bu şekilde insanlarda tanıyorum, tipine bakarak kişinin içini görebilecek kadar marifetli bu kişiler, yorumum biraz farklı oldu ama içimde kalmış yazmak istedim. Burası öyle biyer ki, sokakta kavga çıksa herkes kavga etmek için uğraşır ama bir kişi çıkıpta, ne yapıyorsunuz siz demiyor, kişilikler neye meyilliyse herkes onu yapıyor. aşılanmış bize bu, iyiysek öyle hatırlanıyoruz, kötüysek kötü hatırlanıyoruz. iyi kişi kötülük yaptığında “olurmı canım xx yapmaz öyle şeyler” denildiği gibi, kötü kişi iyilik yaptığında yine aynı cümleyi söylüyoruz. Toplumumuz öyle bi yerdeki şuanda, bana dokunmayan yılan bin yaşasın modundalar, har vurup harman savuruyorlar, gençliğini dibine kadar yaşıyorlar, çalıp çırpıyorlar, başına buyruk geziyorlar, inanmıyorlar falan… yaş kemale erince dine imana sarılıyorlar, en kıl olduğum olay bu abi. öylelerini ele güne rezil etmek istiyorum ama işte ne yapalım iyi insanlarız. dalak böbrek giriştim konuya kusura bakma reyiz.
yok çok güzel olmuş giriştiğin eline sağlık. insan acaip bir mahluk. ne söylesen haklısın. bende hep istemişimdir zamanında yapabilmek işleri diye. bazen çok geç kalmış oluyorum hayatta. hep dileklerimde geçmişe dönmekle alakalı şeyler var mesela. umarım herşey için geç değildir en azından bi kaç şeyi kaçırsak da o kadarı ile kalmışızdır.