Hayırlı sahurlar. Çay içmek yerine neden yazı yazıyorum ben de bilmiyorum. Kafamda kaç zamandır olan bir konu paylaşacağım sizlerle. Dünya telaşesine kapılmış gidiyoruz. Dünyada yaşamak sıkıyor çoğu zaman beni. İnsanlarla konuşmak, dışarı çıkmak, bazı kurallara uymak falan. Ondandır ne zaman işim olmasa yalnız kalmayı tercih ediyorum. İhtiyaç olmasa evden hiç çıkmamayı kabul edebilirim. Ama insanlara bunu anlatamıyorsunuz sanırım. Genelgeçer olgulara ters olduğundan mıdır asosyal diye yaftalayabilirler anında. Halbuki sosyal fobim hiç olmadı. Neyse konuya girelim yavaştan;
Şöyle içeri girsem diyorum bi kaç yıl. Şaka yapmıyorum. Binlerce insanın ölümünden bizzat sorumlu zat bile içerde kral oluyor. Ben kötü anılmak istemem. Suç da işlemem pek. Kırmızı ışıkta geçmişliğim var bi kaç o kadar.
Ülkenin tarihine bakarsanız sağdan soldan farketmez, düşünen her insan oraya bir uğramıştır. Afili bişey de aslında.
Hayal kuruyorum genelde; diyorum ki şöyle 2-3 yıl yatsak. tek kişilik bi yerde. Kitap desteği verilse, bi de yemek verilse yeter sanırım. Havadar bir yer olması şartıyla ama. Dar yerleri pek sevmiyorum. 2-3 yıl mağara hayatı gibi hayatım olsa da okumak isteyip de vakit bulamadığım kitapların hepsini okusam. 1 kalem 1 de defter verseler yazsam birazda.
İnsanlardan uzak olacak şartlardan biri bu. Sadece düşüneceksin. Düşünmek suç zaten, biz suçlu oluruz bi şekilde. Ortalama 70 yıllık bir ömre bereket kazandıracak kârlı bir ziyaret olur sanırım. Ama bu coğrafya çok değişti eskisi gibi değil. Eskiden merhametli insanlar vardı sevmesem de yöneten. Artık o kadar değişti ki yazının başında değindiğim zat bile buralar için bir değer olarak görülüyor, Mirzabeyoğlu ise öyle dar yere hapsediliyor ki namaz kılmak için seccade bile seremiyor. Yatağının üzerinde kılıyor. Tabi arkasında dünyalık işler olmayınca insanlar daha bi yalnız bu coğrafyada. Çok değişti buralar eskisi gibi değil.
Neyse.
Çoğu zaman aklımdan geçer ama şöyle 2-3 yıl kapansak mapusa. İçerde bakarsınız bi şekilde artık :) temiz çamaşır, kitap falan getirirsiniz.
Değişmeyeydi buralar düşünürdüm ama artık zor geliyor.
Güzel zamanlar olabilirdi. Tahammül depolardım belki biraz. Artık tahammül sınırım sona geldi. Belki biraz daha severdi insanlar öyle olunca. Belki güzel olurdu belki. Belki.
Neyse bu da böyle bi paylaşım olsun.
Şu konuyu da inceleyebilirsiniz. Yatmak için can atılacak hapishaneler ile alakalı bir konu : ) buyrun
