Bundan yıllar önce bir yazı yazmıştım başlıktaki isimde hatırlarsınız, demeyi çok isterdim. Yıllar geçmedi üzerinden aylar geçti sadece. Ama ilginç bir aydayız sanırım. En azından bu blog için ve bu blog okuyucuları için ilginç bir ay. 1. yılımızı doldurmuş bulunuyoruz.
Geçen yıl bu ay kurmuştum bu blogu. Bi umudum yoktu bi hayalim de yoktu. Kafama göre bişeyler yazabileceğim rahat bir ortam için sadece. Ama sonra farkına vardım ki samanpan adını google da yazan bulmuştu burayı hemen. Kim yazacak senin adını demeyin 1000 den fazla aranmışlığı vardı bayağı bi önceleri. Neyse işte o amaçsız hedefsiz site 1 yılı doldurdu.
100 den fazla yazı eklemişim siteye bu 1 yıl içinde. Ne oldu derseniz hala bi halt olmadı.
Pek de olacak gibi durmuyor şimdilik en azından.
Ama hala bana özel olması açısından değerli bir sitedir kendileri.
Çok da abartmamalı bu tarz meseleleri tabii ki. Sadece anladığım şu ki vakit çok hızlı geçiyor.
Ölüm vakti yaklaşıyor. Hala istediğim bir çok şeyi gerçekleştirememiş olmanın da garip hüznü var, -ki en garibi de bu sanırım.
Hala yattığımda gözümün önüne gelen, kaçırdığım fırsatlar-insanlar var. Adım atamamak, geri dönememek de hayatın en acaip kazıklarından biri.
Bi süre önce şu yarınlara inanmak-güvenmek konusunda hala umudum var falan da pek bişey kalmadı gibi. He bitti mi tüm umutlarım bitmedi ama bi çok şeyi ıskalamış olmanın verdiği garip bi kaybetmişlik hissi hakim şu sıralar. Kurtulmanın yollarını da bildiğim halde atamadım üzerimden ölü toprağı denilen garabeti.
Ne yarınların albenisi kaldı ne de onlara güzel bakan ben.
1 yıl oldu bu site kurulalı :)
Ne değişti derseniz bi halt olmadı.
Ben hala aynı amaçsızlıkla kucaklarken yarınları…
Neyse artık daha fazla derinlere dalmadan bitirelim yazıyı. Ama içimdeki ukteler o kadar çok ki.
Bi yabancı dizi vardı izlediğim adam hani geçmişi ile yüzleşiyor, özür diliyor falan sonra türkçesi de yapıldı bildiğim kadarıyla o formatın. Onun gibi çıkıp bir gün yola bir çok şehre uğramak istiyorum. O kadar çok yer var ki ömrüm yeter mi bilemem ama uktelerin silinmesi açısından istemiyorum da değil yani.
Anlayacağınız göçtü kervan kaldık dağlar başında…
Yazı bitti.
1. yılımızı kutlar ellerimden öperim :) saygılar sevgiler…
Doğum gününüzü kutlarım Samanpan. Belki ilk zamanlarına rastlamıyor site ile tanışmam ama, birkaç aydır ben de sıkı takipçinizim. Es geçmiyorum hiçbir yazıyı. Arşivleri karıştırıyorum boşluk buldukça. Öyle de beğeniyorum ki, her yazıdan sonra gülümsüyorum, Samanpan yine yerinde tespitlerde bulunmuş, güzel iş çıkarmış diye. Hatta bazen kendimi “sık kullanılanlar” ımdan tıklatıp, yeni bir yazı var mı diye bakınırken buluyorum. Uzun lafın kısası, Yazmaya tam gaz devam…
Belki elimizden gelmiyor bir şeyler karalamak;
Ama zor olmamalı karalananaları okuyup, yorumlamak… :]
Birinci yilini kutlar ellerinden öperim Samanpan…
Yüregi güzel insan.
Hoşgeldin metafor. Okuduğunu görmek sevindirici. Katkılarını bekliyorum yorumlarda :)
El öpenlerin çok olsun “İçimizden biri” bayramda poşetinle gel bi avuç şeker bırakayım içine :=)