Bayram Neşesi
Bi ramazanın daha sonuna gelmiş olmanın haklı gururunu yaşamaktayız. ramazandan önce sıcak geçecek dayanamayacağız vs gibi kuruntuları oldu herkesin haliyle. ama öyle ya da böyle geçti. sanılandan daha rahat geçti en azından duyduğum kadarı ile. tabi ramazanın sonu da geldi mi bayram yaklaşmış olduuu.
Asıl anlatacağım şeyler bayramlarla alakalı. ilk başta “nerde eski bayramlar” klişesi hakkında bi cümle söyleyim. eski bayramlar falan yok. bayramların değiştiği de yok. şartlar, devir falan da değil olay. değişen kişisel olarak biziz. yani biz büyüdük ve nerde eski bayramlar dedik. çünkü çocukken bayramın bi tadı vardı. en güzel kıyafetleri giyerler çocuklar.
kızlar hazırlanıp süslenip beklerler bayram sabahını. erkek çocukları ise kendine alınan bayramlıkları giyip bayram namazına giderler. ordan çıkınca herkesle bayramlaşılır. çocuk olmak güzeldir haliyle. sonra eve gelirsin ve aile bireylerinin diğer kısımları ile bayramlaşırsın.
Yani diyeceğim o ki büyüdükçe bayramlar değişir kişilere . Artık bayramlık almassın kendine en basitinden. başkalarının (çocukların) sevinçlerine uzaktan bakarsın.
Durumu kötü olanların ve ailesinden uzak olanların da bayramı bi başka bayramdır. Durumumuz o kadar iyi olmasa da çocukken, bi çok insandan daha mutluydum ve istediklerim alınıyodu diyebilirim.
Ama diğer olaya gelecek olsak çoook uzun zamandır ailemle doğru dürüst bi bayram yaşayamamanın vermiş olduğu kırıklığı anlatamam.
En kötüsü de namazdan çıkarım ve etrafımda hiç kimse yoktur :( yavaş adımlarla eve giderim. -ki orda da kimse beklemez. en güzel kahvaltının hazırlanıp annenin seni beklemesi kadar güzel ne olabilirdi ki ?
Haliyle benim en azından bayrama bakışım o. kurduğum cümle şu:
“Bayram gelmiş, neyime”
Durum çok içler acısımı evet öyle , ya da tam olarak öyle değil. alıştım en azından diyebiliriz. ama bi kaç damla gözyaşı dökmeden bayram sabahını hiç geçirdim diyemem.
Kader sonuçta. Yine ankarada yine tek başıma olacağım bayramda…
Mutlu muyum ?
-bilmiyorum.
Geçeceğine inanıyor muyum bu günlerin ?
-bilmiyorum . sanmıyorum. düşünmüyorum.
neyseki bi gün öleceğiz değil mi ? İsterim ki benim bayramımda o gün olsun. visal anım, vuslatım…
he buna inanıyor muyum ? Allah’tan Allah rahman… yoksa işimiz zor bu hayatla.
bayram değil cehennem olmasından korkuyorum o günün . ama umudumu hiç yitirmedim.
umarım öyle bir bayramım olur benim. dünyada yaşayamadığım o bayramlardan sonra…
sizin bayramınız nasıl olur bilmiyorum ? nerde yaşarsınız o bayramı kime kavuşursunuz ? kimi özlersiniz bilemiyorum.
umarım mutlu olursunuz :)
şimdiden hayırlı bayramlar diliyorum hepinize. kapınıza poşetle gelen çocuklara şeker vermeden göndermeyin :)
sahi ya poşetle şeker toplayan kaldı mı ?
bi sefer ben yapmıştım. evimdeydim bi bayram. yaşımda bayaa geçmişti. ama aldım elime poşeti. bayramlaşırken şeker topluyorum dedim :) her gören bir kez güldü :)
güzel bir bayramdı.
neyse. görüşemessek görüşürüz :)
sağlıcaklaaaa
hep istemişimdir söylemeyi :) fırsat bu fırsat :
“Şeker tadında nice bayramlara”
kimine göre “bayram sevinci” kimine göre “bayram hüznü”…
kader sonucta, ne yapilabilinirki….
dini bir hükmü olmasa belkide kutlamiyacagiz bile, “bayramin mubarek olsun” demiyecegiz, cocuklara seker cukulata vermiyecegiz….
icimizden gele gele yapmasakta, Allah cc istiyor diye yapiyoruz….
ese-dosta gülümsüyorsun, herkes neseli bir bayram geciriyor sanirsin… tebessüm edersin insanlara ama bir yanin aglar hemde cok aglar, o gülümseme cok sey gizler cok sey…
köselere cekilip aglarsin, cünkü özlersin, istersinki o cocukluktaki bayram….
ama gecen gecmisdir… “belki birgün” dersin, yada ümitsiz bakarsin gelecege…. kiriktir bir tarafin hep, tüm tanidiklarin-tanimadiklarin seninle bayramlassa yinede eksik kalir bir yanin, cünkü beklediklerin yoktur aralarinda…. olamiyacakta…
sonra vuslat anini beklersin, sabirla, ümitle,,, “birgün mutlaka” dersin .
insaAllah Rabbim bayramimizi amel defterimizin verilecegi gün yapsin, o gün bayramimiz olsun, o gün gülelim, sonra sevdiklerimize kavusalim, onlarla bayramlasalim, hic üzülmeyelim, hic özlemeyelim…hic…