Yine Kaldık Başbaşa

Daha öncede çok kalmıştık ya pek sorun olmuyo artık alıştık değil mi?

Bu sefer iş ciddiye bindi. İnsanlar da mutlu olsun da nereye kadar. artık tak ediyo insanın canına. Dün gece yine sabah ezanına kadar ağlayınca beyin fonksiyonları kalmıyo insanda. Uyku da yok düzenli. Sonra ciddi ciddi sıkıntılar oluyor. Ama bu sefer iş ciddi. Artık bazı şeylerin değişme zamanı geldi demekki.

Dün en çok üzen beni “benim kuralım var” cümlesini duymak oldu. boğazım düğümlendi o an. Benim hiç kuralım yoktu :( Aman üzülmesin, aman kırılmasın, aman darılmasın diye sürekli çırpınıp durmuşum. ama insanların kuralı varmış demekki. ama benim yoktu ve çok üzücü bi durum bu. dalgalar arasında savrulan, rotası olmayan, nereye gideceğini kestiremeyen bi kayık gibiydi halim dün gece. Çok dua ettim. Elimi bırakma Allahım diye. yapamıyorum diye. başım çatlarcasına :( bu sefer inş olacak. bir kere olsun olacak…

Başlığa gelecek olursak; kaldık başbaşa. yıllardır emek verdiğim bir yer bitti artık benim için. bitmesi gerekiyordu. her haltı ben yiyordum ya zaten bitsindi… mutlu olur da insanlar eminim. alışır gözleri. saçmalıklarımdan kurtulurlar bi nebze. artık düşünmezler tabi beni. nolacak neden düşünecekler ki. yalan dolan ilişkiler. herkes kendini düşünüyor. kendi kendiyle birlikte ya napacaklar beni ?

Bitti bakalım. umarım hayırlısı olur. umarım tutulur artık elimden. yapamadıklarımı yaparım artık. kalkarım ayağa ve hiç düşmem.

Sahi ya kahramanlar düşer mi ki :p