Bu Gün De Ölmedik

Hayırlı zamanlar. Zor günlerden geçmekteyiz. Uzun bir süredir yazı girmiyorum farkında olduğunuz gibi. Yazacak şeyim kalmadığından değil, aksine ömrümün geri kalanını dolduracak kadar şey hayal ediyorum. Sürekli yazsam bitmeyecek gibi. Bugün size gerçek bir hikayeden bahsedeceğim. Yaşanmış bir hikaye. İnanması güç gelecek belki ancak doğru. Kendimle alakalı. Terör eylemleri ülkenin tek gündemi ve hikaye de bununla alakalı.

2007 Ulus/Ankara

Ulus anafartalar çarşısında canlı bombalı eylem yaşandı. 9 kişi öldü 110 dan fazla kişi yaralandı. Anafartalar bilen bilir Ulus heykelin hemen dibindedir. Çok fazla insanın gün içinde geçtiği bir nokta. Ulaşım da genelde oradan sağlanır bir çok yere. Heykelden minübüse binmiştim. Bir süre sonra yakınlarım aradı bir şey var mı diye. Ben ordan ayrıldıktan kısa süre sonra patlama meydana gelmişti. Bu olaydan kıl payı kurtulma hikayesinin girişi ne yazık ki.

 2010 Taksim/İstanbul

Bir sınava girecektim İTÜ’de. Sabah taksim meydandan metroya indim. Çıktıktan bir süre sonra meydanda canlı bomba eylemi gerçekleşmişti. 32 kişi yaralandı. Garip bir şekilde kısa süreler ile bu saldırıdan da yara almadan kurtulmuştum. Saldırı polislere yönelik bir saldırıydı ancak taksim meydan bildiğiniz gibi ülkenin en yoğun sivil trafiğine sahip olan meydanlardan biri.

2015 Gar/Ankara

Saldırı 10 Ekim günü gerçekleşti. 9 Ekim günü arkadaşım kendisi için tren bileti almamı istedi. Sabah 9’a falan alabileceğimi söyledi. Bilet alırken bi sorun çıktı ve bilet kesen kişi sabah 10:15 trenine bilet verebileceğini söyledi. Sıkıntı yok dedim ve aldım bileti. Ertesi gün sabah arkadaşımı gara bırakacaktım 10:15 treni için. Bir kaç kere aramasına rağmen uyanamadım. Uyandığımda bombalı eylem olduğunu duydum haberlerde. Arkadaşımı aradığımda sesi zor çıkıyordu. Bir süre erken gelip trene binmişti Allahtan. Saat 10:04 de tarihin en ölümcül saldırısı gerçekleşti tren garında. Arka arkaya 2 saldırı gerçekleşti. Patlamalar sonucunda iki eylemcinin yanı sıra 107 kişi hayatını kaybederken 500’ün üzerinde kişi yaralı olarak kurtuldu. Uyanamadığım için şükrettim.

2016 Kızılay/Ankara 

Misafirim gelmişti şehir dışında. Önceden Ankara Bahçelievler için uyarıların haberleri vardı. Bomba ihtimali vs konuşuluyordu. Biz de kızılaya gidelim demiştik. Her zaman kullandığımız ve tüm ankaralıların kesin ayak bastığı yerlerden bahsediyorum. Sohbetimizde neden bahçelievlerde bir patlama olsun ki olursa kızılayda olur falan gibi şeyler konuşuyorduk. Şuraya baksana nasıl kalabalık dediğimiz yerde bomba patlayacaktı. İçgüdüsel olarak içimde bir gariplik vardı zaten. Akşam ezan okunuyordu zannedersem ayrıldığımızdan önce. Oradan ayrıldım ve bir süre sonra patlama gerçekleşti Ankaranın göbeğinde. 37 kişi ölmüş 125 kişi yaralanmıştı. Üstteki resimde gördüğünüz yer defalarca otobüs beklediğim ve kullandığım bir durak.

İnsanı ölümden eceli korur derler. Ne zaman öleceğini bilmemek de bir nimet olsa gerek. Benim açımdan ise umarım ki son olur bu, ruhumda derin yaralar bırakıyor zira her olay. Nasıl öleceğim nerede öleceğim bilmiyorum. Kader sonuçta belki de bir başka bombalı eylemde öldüğümün haberini alacaksınız. Umalım ki bir daha bu gibi olaylar olmasın ancak ne yazık ki artık her gittiğimiz yerde bomba patlasa ne olur hesabı yapar olduk. Burada bomba patlasa ne olur işte şu arabada bomba varsa ne olur vs vs…

Ben güvenlik uzmanı değilim, siyasetçi de değilim. Aksine siyasetten hiç bir fayda gelmeyeceğine inanan, mümkün olsa (ki ben peşini bıraksam bile olaylar bırakmıyor) siyasetle zerre alakası olmayan bir hayat yaşamayı isteyen biriyim. Hiç bir siyasi partim olmadı, oy kullanmam. Sadece yolda yürürken artık bomba patlasa ne olur diye düşünmek istemiyorum. Bir bomba patladığında acaba orda hangi yakınımız vardı demek istemiyorum. Bir eylem gerçekleştiğinde acaba hangi terör örgütü yaptı, küresel güçlerin parmağı ne bu ve benzeri şeyler düşünmek istemiyorum. Dediğim gibi sadece yolda yürürken bir bombalı eylem sonucu ölmek istemiyorum. Elbette kaderim neyse o olacaktır. Bir olay olduğunda saçma sapan binlerce teori üreten gereksiz insanın görüşünü dinlemek istemiyorum. Çok şey istiyorum değil mi?

Yazılacak çok şey var kafamdan geçen de çok şey var ancak dediğim gibi bunları düşünmek dahi istemiyorum. Umarım insandan daha aşağı bir yaratığın yaptığı bir eylemde ölmezsiniz. Umarım güvenlik güçleri artık bu olayları olmadan durdurur. Umarım tv lerde günlerce aylarca sorun üzerine sorun dinleme durumu biter.

Umarım…