03:44
Karanlık bir gece yol görünmüyor.
Dünyanın yükünün sırt kemiklerini ezme seslerinden başka ses yok. Sükût tüm gürültüleri kara delik gibi yoketmiş. Bakılacak uzaklar yok. Hayal kurmak yok. Düşünmek yok. Beklemek var sadece sanırım. Gözleri kapatıp en gerçek anı beklemek. Vade doldurmak. Mide ağrısı.
Daha senden gayri aşık mı yoktur
nedir bu telaşın vay deli gönül
hele düşün devr-i adem’ den beri
neler gelmiş geçmiş, say deli gönül
İnsan denen yaratılmışın kendi çıkarları uğruna neler yapabileceğini düşünmek yok. Bu yaratığın iki günlük dünya için girdiği minnet yükünün altında ezilişini düşünmek yok. Biraz mide ağrısı bir miktar gözyaşı var sadece. Ses yok.
Şu fani dünyada umudunu yüz
inanmazsan var kitaba yüz be yüz
evin mezaristan , malın bir top bez
daha duymadınsa duy deli gönül
İnsanoğlu böyledir. İki güler, az ağlar, biraz kederlenir, bir miktar sever, sonra ölür. Ölen beden imiş derler aslında öyle değil o iş. Ölen en son beden. İlk başta hayallerin ölür, kimilerinin umutları ölür, duygular ölür sonra. Tüm istidatları ölür sıra ile en son beden ölür. Ölen beden imiş sözü kalanların söylediği bir palavradan ibarettir. Mefta ile zerre alakası yoktur bu durumun. Ağrı da aynı. Beden en son ağrır mesela. Baş ağrısı, mide ağrısı farketmez. İlk başta kalbin ağrır. Cisim olan kalpten bahsetmiyorum, hani şu kan pompalamak ile görevli olan organdan. Bedenimde değil ruhumda sızı diye ondan derler.
Gördüm iki kişi mezar eşiyor
gam gasavet gelmiş, boydan aşıyor
çok yaşayan yüze kadar yaşıyor
gel de bu rüyayı yor deli gönül
Hasılı kelam dar ağacında akrobasi yapmaya devam. Vade doldurmaya. Bakalım bizim kalanlarımız ne palavra söyleyecekler. İyiydi falan mı diyecekler acaba yoksa ölen beden imiş falan mı? Bakalım duyabilecek miyiz bu palavraları yoksa daha mühim işlerimiz mi olacak o durumda?
Mevlam kanat vermiş uçamıyorsun
bu nefsin elinden kaçamıyorsun
ruhsati dünyadan geçemiyorsun
topraklar başına vay deli gönül
Bekliyoruz hasretle yükümüzün kör düğüm olmuş bağının çözülmesini. Hadi inşallah.
