Hatay Hatıratı

Serüven konusunda yazılar yazacağımı söylemiştim zamanında. Bir türlü başlayamamıştım daha sonra. Artık başlıyorum. Aklımda bir kaç soru işareti vardı, başlayamamamın sebebi onlardı. Kendimi anlatmayı ne derece istiyordum ilk sıkıntı buydu. Ben kendimi çok anlatmak istiyordum ama beni tanımayan kişilere. O yüzden bu blogu açmıştım hatırlarsanız.

Sıkıntı şu ki ismi samanpan olarak koyunca tanıyan bi çok kişi bloga ulaşmıştı ve ben yazacağım bi çok şeyi yazmaktan vazgeçmiştim. Amacım kimsenin beni tanımadığı bir yerde aklıma geleni yazmaktı, öyle olmadı. Neyse.

Neyse keserek, kopartarak da olsa bi çok şeyi yazmaya karar verdim. Hikaye çok da bana karşı olan önyargılar beni engelliyor.

Burda duyduğu bir cümleden dünyalar çıkartan insanlar var. İyi mi kötü mü bilmiyorum ama varlar.

Beni tanıdıklarını varsayıyorlar ama tanımıyorlar. Gerçekten tanımıyorlar. Ufak bilgilerden genel hakkında çıkarımlar yapmak istiyorlar bu da beni rahatsız ediyor. Varlığınızdan rahatsız olmuyorum yanlış anlamayın ama çıkarımlar da yapmayın. Kesin şuna yazdın, kesin bunu dedin, kesin şöylesin falan olmuyo. Neyse konuya geçelim sıkmadan sizi.

Defalarca Hatay’a gittim. güzel bir yemek kültürleri var. Türkiye’nin bir çok ilini gezince içinde şöyle bişey oluyo insanın; hazır buraya gelmişken görülmesi gereken ve yenilmesi gereken şeyleri yiyelim, ya bidaha gelemezsek!

Bende genelde yenilmesi gereken şeyleri yeme ile alakalı bi psikoz var. Bazen bu durum ciddi sıkıntılar açabiliyor. Genelde de gittiğim ilde doğmuş büyümüş birinden yardım alırım.

Antakyadayım. Hatayın merkez ilçesi. Malumunuz Hatay’ın künefesi meşhur. Bi de İskenderun döneri meşhurmuş. Arkadaşı aradım Hataylı bi arkadaş. Dedim şurdayım Hatay da ne yenir ne içilir.

Dedi Hatay künefecisi var ora çok iyidir. Anadoluda il merkezleri genelde küçüktür. Ya 1 caddesi vardır ya 2. Yakındım girdim ve künefeyi deneyimledim. Telefon açık.

Başka neresi dedim. Karşısında közde döner yapan bi yer var. lavaşı da kızarttır mutlaka onu ye dedi. Başka dedim. Bi de valiliğin arkasında Kral künefe mi ne var ora iyidir dedi. Başka dedim başka bi yer yok dedi. Tmm dedim kapattım telefonu.

Hatay künefecisinden çıktım. Ufak bi yol karşısı dönerci. Oraya girip döner istedim. Arada 5 dakika olmadı. Döneri yedim . Asi nehri geçer ortadan. onun karşı tarafı da valilik. Künefenin üzerine döneri de yiyip karşıya yürüdüm. 10 dakika sonra falan valiliğin arkasındaydım. Açlık vs değil, sadece o ilden gideceğim, ya bi daha gelemezsem diye yemek bendeki. Diğer künefeciye oturdum.

Yarım saat falan içinde bunlar. Künefe > döner > künefe…

Son künefeyi yerken gözlerim kararmıştı. Sanırım şeker komasına girdim : )

Kolonya falan çalışanlar yanımdaydı uyandığımda. Gözleri açar açmaz insanda şaşkınlık olur, nerdeyim ben falan der. Üstüne dondurma kaymaktan daha güzel oluyomuş dedim ben. Çalışanlar gülmeye başladı tabi.

Sonra bişey olmamış gibi kalkıp gittim, artık arkamdan ne konuştular bilemiyorum.

Dipnot: Şöyle söyleyim hataydaki künefe ile diğer illerde yediklerinizin hiç bi alakası yok. Peyniri çok olur hatayda. ayrıca ufak yuvarlak demir şeylerde yapılmaz 1 kişilik. Büyük börek tepsilerinde yapılır künefe. Ve o börek tepsisi kadar büyük künefeyi tek seferde havaya atıp tersini çeviremeyen ustayı çalıştırmazlar künefecilerinde.

Böylece yazılara başlamış olduk. Umarım canınız künefe falan çekmiştir : )

Görüşmek üzere…